domingo, 27 de febrero de 2011

P. de San Pedro, Concello, clero, putas e drogadictos hacia Ombreiro Infinito.-


21 medio puteros 21 .- Todos moi animados, con ganas e motivos para manter acaloradas conversas provocadas, sobre todo, por as últimas decisions adoptadas por os nosos gobernantes e a súa infinita imaxinación capaz de sacar a mais de un da sua habitual templanza. Pero a educación, o respeto e as ganas de divertimento de estas xentes amantes das boas formas e do mtb tan por derriba de todo aquelo e nunca se abandona o bon entendemento e a boa armonía. Día especialmente animado e divertido aliñado hasta contos de galegos, loros e pallas.


Arrincada calexeira.-

Nada mais comenzar o Maestro nos poñía en alerta do que podía ser a ruta; encarou rúa de San Pedro, pasou o carón do concello lanzándonos por as escaleiras hacia a Praza de Sta. María; o pasar a porta da catedral da un xiro de noventa grados e plantounos na mismiña rua das señoritas. Evitando atropellos fomos transitando a Rinconada mentras saían de aqueles locales as tentacions e os sons das últimas bachatas.
-Ahora non poñen os Chichos.- Dixo un.
-Dende que hai que non vou xa deben ser hasta en color.-Respondeulle o d'atrás.
-Antes eran as de aquí pero agora o negocio son das de fora.-Aclarou o primeiro.

Seguido cruzábamos a Ronda metémonos por un escondido carreiro donde as xiringas dos picos poñían en peligro a integridade hasta dos mismísimos tubeless. Xa empezaron os comentarios:
-Maestro, primeiro tirasnos por as escaleiras, logo paseasnos por as putas e ahora por os carreiros dos drogadictos; xa parecemos “callejeros da Catro”, jajaajaa
-Ezto é una zembración.- Apuntaba outro dende a dianteira vendo aquel lixo.


Facendo ruta.-

Pois con este comenzo abandonabamos a vila para iniciar a ruta de esta nublada e fría mañanciña de domingo. O destino previsto era Ombreiro Infinito esta vez atacado o carón do Miño por os sendeiros que non por veces repetidos deixan de ter o encanto da primeira. Logo fomos tomando alternativas por pistas e camiños cada vez mais pechos hasta que topamos un onde as xestas facían imposible o paso; imposible salvo para o Maestro e os que tomaron a dianteira que o iban abrindo tanto que os que íbamos na traseira puidemos ciclalo con mediana facilidade. A ruta saiu de un nivel de dureza medio pero con un alto nivel de beleza e casi total ciclabilidade cerrando o track por o Pecado. Moi recomendable.



Incidentes.-

-Arrebolo sin consecuencias de Jesus514 Pecado abaixo.
-Pinchazo dianteiro de Mtr.Potasio por os montes de Ombreiro.
-Reaprete tornillos de basculante da Francesita.
-Pinchazo tubeless da Francesita.. Recheo de aire e a correr.




Frase do día.-

Por as risas que trouxo, recollo esta que veu por a ausencia de auga quente por mor de unha avería na casa do autor da frase.
M: Métela en auga ben fría e despois cóllela con as maus ben quentiñas xa verás como medra. Millor si as maus non son túas. :-D


O Conto do Loro.-

 Pareceume moi bo e puxérao no blog fai tempo: Preme aquí po enlace do conto.


As fotos da ruta. Algunhas sairon como lles cadrou, pero ahí quedan pa sempre. Preme aquí.


Boa tarde.

Maismar.

A ruta:

lunes, 21 de febrero de 2011

Unha nova ponte cara a unha pedra furada.-



15 discípulos mollados 15.- Caras novas se viron por a Porta de S.Pedro no momento da partida; ainda que a maioría taba formada por os miembros xa ilustres do grupo. Quedara de vir o Maestro pero tuvemos que sair sin él.

A Ruta en ruta: Empezábamos pasando por a nova ponte peatonal que cruza o Miña preto do Clube Fluvial; logo tomamos rumbo paralelos o Mera por as novas sendas preto do muiño das cascadas; despois Combat24 foinos levando por unhos novos sendeiros que coñecía e parecían desbrozados por él mismo que como resultado levou a rotura da cadea. 

Mentras a reparaba Picos aventurouse monte o traveso e descubriu unhos monumentos naturais de con pedra furada incluída na que quedou enmarcado en instantánea mentres chobía. Mentres soou unha chamada que cambiaría o destino dos discípulos mollados hacia o lugar coñecido como “o Pino”.
O chegar alí coñeceríamos o protagonista da chamada do encontro, que non podía ser outro que o auténtico e inigualable Maestro que taba probando o latiguillo que o prende algo. 

Este colleu o ramal da ruta e xa nos primeiros viraxes a xente berraba:

 -Maestro tabas ben na casa. Xa tamos no medio da lama. Con o limpos que tábamos hasta ahora; ¡ala outra poza!, aló hai mais lama, etc, etc …

A rodas empezaban a sentir a auga por os buxes e as poceiras non deixaban de sucederse unhas tras de as outras hasta voltar a ciudade en un percorrido rápido e moi entretenido.

Incidentes.-
- Caida con inmersión de Fer en poza de pedra oculta. Esperamos que xa pasase o door do momento e taremos atentos os resultados.
-Zoupada de Picos sin consecuencias.
-Retirada de Marín por agotamento.
-Rotura de cadea de Juan.
-Recheo de aire de unha Cube ¿ou Specialize?; total ...

A choiba acompañounos toda a mañá e foi increscendo con momentos de moitísima intensidad hasta deixarnos completamente pingando, ainda que mollar, o que é mollar, soio o fixo unha vez.


Fotos do día. Preme aquí.


Boa tarde.